RW/maart 2020; naar een artikel van Gary Barham (Nieuw-Zeeland) | Living Earth

Bezit een virus het vermogen om levende organismes zoals planten, dieren en mensen binnen te dringen en te doden? Kan een virus jou doden? Dit is de meest fundamentele vraag die we kunnen stellen met betrekking tot ieder virus en nu in het bijzonder tijdens deze crisis. Het is een vraag die eigenlijk nooit duidelijk is gesteld en het antwoord schijnt zo voor de hand te liggen dat het dwaas is zelfs maar te overwegen zo’n vraag te stellen.

Natuurlijk zijn virussen dodelijk, je hoeft alleen maar naar de statistieken te kijken. De beelden van het aantal mensen dat levend onze ziekenhuizen binnengaat en er dood weer uitkomt, die nu over de hele wereld worden uitgestort, op onze TV-schermen, in de kranten en op internet, bevestigen dat virussen dodelijk zijn, vooral gedurende een pandemie. En dat zijn virussen al duizenden jaren geweest.

Of zien we het verkeerd? Missen we iets in de media die een compleet overzicht geven van meningen van wetenschappers om daarmee de stroom artikelen en statistieken die ons overspoelen, te onderbouwen en aannemelijk te maken?

De wetenschappers zijn bezig ons politieke systeem zorgvuldig en verstandig te adviseren wat te doen. De politici op hun beurt geven gehoor aan deze adviezen in ons belang om er zeker van te zijn dat we begrijpen wat er aan de hand is en wat we moeten doen om dit dodelijke virus zo spoedig mogelijk te overwinnen of om tenminste iedereen zo snel mogelijk immuun te krijgen voor de gevolgen.

We kunnen een virus niet doden om één belangrijke reden, die bij alle wetenschappers bekend is; een virus leeft niet, is geen levend organisme en daarom kun je het ook niet doden.

Hoe weet een virus dan dat het ons moet aanvallen, dat het ons kan doden en hoe vermenigvuldigt het zich en muteert het dan? Wel, dat doet het niet!

Dit is het meest in het oog springende gedeelte van de medische informatie die in de algemene discussie op dit moment ontbreekt en dit vormt tegelijkertijd de sleutel van het weten wat te doen tijdens een pandemie.

Hoe ontstaat dan een virus-uitbraak, wanneer deze niet levend zijn? Of misschien is het virus toch levend, anders kunnen we het niet als oorzaak zien van al die doden en van de dramatische disruptie van ons dagelijks leven, van de wereldeconomie, onze sociale orde, ja, van onze gehele moderne beschaving. Om te begrijpen wat bepaalt of iets leven is en niet alleen maar trage materie, kijken we naar welke eigenschappen er niet langer zijn, wanneer iets sterft. Met andere woorden: om te zien of iets een levend organisme is, stellen we een lijst samen van de dingen en eigenschappen die het zou hebben wanneer het niet dood was.

Hieronder ziet u een lijst met algemene eigenschappen die gelden voor ieder levend organisme en voor ieder virus.

Nu wordt duidelijk waarom we een virus niet kunnen doden: het bezit geen eigenschappen die nodig zijn om te leven.

Waarom noemen we het dan toch een levend virus en vrezen we zijn vermogen zich tegen ons te organiseren, ons aan te vallen, ons te doden en op zo’n slimme manier huis te houden in de wereld, zonder dat we enig middel voorhanden hebben om terug te vechten of het te doden voordat het ons doodt?

Het simpele antwoord op deze vraag is dat we het proces verkeerd beoordelen. Het is een van de paradoxen, waardoor we het hele proces al vanaf het begin verkeerd hebben begrepen. We zijn zo geprogrammeerd om onze vijanden altijd te bestrijden tot, zo nodig, de dood aan toe.

We zijn naar virussen gaan kijken, al vanaf hun eerste ontdekking, als zijnde vernietigers van ons leven, als levende moordenaars. In feite zijn we echter nooit in staat geweest deze virussen waar te nemen, omdat ze zo ongelofelijk klein zijn, dat zelfs onze beste microscopen ze nooit hebben kunnen ontdekken. We hebben eerst de Electric Scanning Microscope moeten ontwikkelen, die de elektro-magnetische eigenschappen van de individuele elektronen en zeer geavanceerde elektronica gebruikt, om een virus voor het eerst te kunnen waarnemen.

De extreem kleine afmeting van virussen vertelt ons reeds dat het geen levende organismes met een stofwisseling zijn en dat ze geen georganiseerde killers kunnen zijn. Wat zijn ze dan wel?

Alle virussen zijn te klein om enige vorm van zelfmotivatie tot vermeerderen of vermogens om iets aan te vallen te bezitten. Ze ontstaan in de levende cellen van de gastheer (planten, dieren of mensen) en bevatten niets meer dan inactieve DNA-strengen in een proteïne omhulsel en worden zo snel mogelijk door de gastheer naar buiten gewerkt. Eenmaal buiten de gastheer kunnen ze nergens heen bewegen of zich vermeerderen. Meestal worden ze afgebroken in hun omgeving, gelijk iedere inerte substantie.

Hoe kan het dan mensen doden? Of planten en dieren, in het bijzonder die ertoe doen wat onze voeding betreft? Waarom is het zo dodelijk, dat het meer wordt gevreesd door militairen, regeringen en de bevolking dan enig wapensysteem? Dat is een prangende vraag en het antwoord is simpel: virussen doden niet, maar kunnen in sommige gevallen binnen het organisme van hun gastheer zo overheersend worden dat zij het immuunsysteem van hun gastheer ondermijnen, waardoor organen, die van levensbelang zijn, beginnen te falen. Dit kan de dood tot gevolg hebben. Het paradoxale in dit hele proces is dat virussen niemand doden, maar dat de gastheer/drager zichzelf doodt.

Tijdens sommige pandemieën, zoals de Spaanse griep in 1918  waren veel slachtoffers jonge gezonde mensen, die stierven na een overreactie van hun eigen immuunsysteem. Betekent dit dat virussen een soort geheim wapen zijn, zo machtig dat deze hele beschavingen kunnen uitroeien? Moeten we een soort James Bond inschakelen om het tij te keren voor het te laat is?

Onze beschaving staat op een kruispunt waarop het moet besluiten welke kant we opgaan. We hebben ons water, onze lucht en onze bodem vervuild tot een levensbedreigend peil, we hebben de natuurlijke hulpbronnen van onze aarde op een alarmerende wijze uitgeput. We houden de aarde gevangen in een netwerk van door mensen ontworpen elektromagnetisme en we hebben onszelf gedwongen in sociale structuren, gedomineerd door overbevolking en survival of the fittest.

We vragen nu in feite de sterksten onder ons om sterk te staan, terwijl de rest wegkwijnt door honger, vervuiling van de leefomgeving, ziektes en directe schade aan de kernbeginselen van het leven in onszelf, het DNA in onze cellen.

Het ontwaken van onze beschaving vindt plaats op het moment dat we ons realiseren dat we op de verkeerde manier kijken naar virussen op onze aarde. Virussen kunnen niet doden, we doden onszelf door de verkeerde manier waarop we de aarde en haar bronnen misbruiken. We vernietigen ons eigen DNA door vervuiling, vergiftiging, gebruik van chemicaliën en de exponentiële groei van draadloze elektromagnetische stralingen. Dit is een directe aanval op de genetische codes van onszelf en van ieder levend organisme op deze wereld.

Toch is het groeiend aantal virussen niet alleen een teken van deze beschadigingen, het is ook een oplossing!

Virussen worden in onze eigen lichamen gedetecteerd door onze eigen cellen en onze eigen stofwisselingsprocessen om beschadigde stukjes DNA op een veilige manier uit ons lichaam te verwijderen. En dat is wat in de meeste gevallen gebeurt: we reinigen ons eigen systeem door middel van een normale reactie van het immuunstelsel, niet anders dan alle andere immuunreacties, waarbij de virussen zelfs zodanig zijn verpakt, dat het immuunsysteem ze makkelijk herkent en verwijdert.

Ongelukkigerwijze is de kuur soms, zoals bij meer genezingsprocessen, te zwaar voor de patiënt en wordt hij erdoor overmeesterd met de dood als gevolg.

Mensen kunnen sterven als gevolg van de voortdurende veronachtzaming van het menselijk leven, in feite van alle leven op onze planeet. Het is hoog tijd voor verandering, we zullen ons van de ware oorzaak van pandemieën op aarde bewust dienen te worden, we moeten stoppen met alles onder het tapijt te vegen en beginnen met onszelf beter te informeren. We moeten een holistische visie ontwikkelen, die zowel het leven als de dood omvat, levende en niet levende wezens.

Wanneer we leren om meer respect te hebben voor die bestemming en goede beheerders worden van de aarde en het leven, dan kiezen we het juiste spoor. We hebben immers maar één planeet en die is voor meer bestemd dan alleen ons van een leven in overvloed te voorzien. 

Wilt u het speciale mailadres (coronavragen@nibig.nl) gebruiken voor vragen, tips, ideeën en kansen rondom corona? 

Hartelijk dank!