Als je niest of hoest bij een luchtweginfectie dan verspreid je de bacterie of het virus via de kleine waterdruppeltjes die je dan produceert.

Die druppeltjes hebben een verschillende diameter. De grote en zichtbare druppels verspreiden zich minder ver dan de kleine, maar toch wel tot acht meter. De kleine druppels vormen een aerosol en nemen een grote ruimte in, omdat ze in de lucht blijven zweven en grote afstanden afleggen via de luchtcirculatie.

Als je niest worden er rond een half miljoen kleine druppels van 10 micrometer gevormd, die je uitstoot met een snelheid van 50 meter per seconde. Voor iemand die van rekenen houdt: Het duurt 300 seconden voordat deze druppels de grond bereiken als er geen wervelingen in de lucht zijn. Hoe ver komen zij?
 
Het is duidelijk dat de 1,5 meter niets te maken kan hebben met voorkomen van infectie evenals mondkapjes. Maar waarom moeten we ons dan aan deze afstand houden?

Dat heeft alleen maar te maken met emotie.

Toen in maart de lockdown inging, wilde men een soort zekerheid hebben door het idee dat je zelf iets kon doen aan de besmetting. Voor velen was deze schijnzekerheid een echte zekerheid en gaf rust. Dus prima, minder stress is alleen maar goed in dergelijke tijden.

Maar nu we weer open gaan en normale interacties met elkaar hebben, veroorzaakt die 1,5 meter alleen maar angst. Velen schrikken als iemand te dichtbij komt, en naast stress heeft dit alleen maar remmende effecten, waardoor de economie maar moeizaam op gang  komt. Hierdoor vallen er mondiaal veel meer slachtoffers, bijvoorbeeld door extreme armoede en honger, dan door het virus.

Helaas denken velen dat er absolute zekerheden bestaan en dat die zekerheden niet veranderen met de omstandigheden. Als in maart 1,5 meter rust geeft en een goede maatregel is, hoe kan dan diezelfde 1,5 meter in mei zo fout zijn en ongezonde chronische stress veroorzaken?

Als dan ook nog de duur van deze maatregelen gekoppeld wordt aan het beschikbaar komen van een vaccin, gaan we helemaal de fout in. Als je ook maar iets van immunologie en vaccin ontwikkeling afweet, is er geen groter fake news denkbaar, dan dat er nu snel een werkzaam vaccin beschikbaar komt.

Uitspraken over vaccins zijn hetzelfde als die over 1,5 meter. Deze uitspraken zijn niet reëel, maar brengen nu emotionele rust terwijl ze over een tijdje weer een bron van angst en stress kunnen worden.

In het huidige tijdsgewricht is het vermijden van grote groepen zeer correct, omdat er in een grote groep een grotere kans bestaat dat er een geïnfecteerd persoon bij aanwezig is. Maar ook deze maatregel heeft slechts een beperkte levensduur, vanwege het natuurlijke verloop van de epidemie en het ontstaan van groepsimmuniteit.

Toen Yuri Gagarin als eerste mens de ruimte inging was zijn toekomst extreem onzeker maar toch riep hij bij de lancering, “ Poyekhali “ ( We gaan ervoor ).
We zouden wat meer poyekhali en wat minder angst moeten tonen!

Prof. Dr. P.J.A. Capel schreef een lezenswaardig boek: “De invloed van emoties op je DNA” en sprak daarover tijdens het Congres Integrale Zorg in oktober 2019.

Hij verzorgt donderdag 28 mei van 16:00-17:00 uur een webinar (CGO goedgekeurd, KTNO-accreditatie aangevraagd) van ongeveer 60 minuten met als onderwerp: "Wat doet angst voor een virus met uw immuunsysteem?" Hoe werkt emotie in op uw systeem en hoe kunt u daar het beste op reageren.

Wilt u het speciale mailadres (coronavragen@nibig.nl) gebruiken voor vragen, tips, ideeën en kansen rondom corona? 

Hartelijk dank!