Het belangrijkste nadeel van intelligent zijn

Sommigen mensen hebben het geluk dat zij een flinke dosis intelligentie hebben meegekregen. Wanneer je bovengemiddeld intelligent bent, heb je als voordeel dat je goed logisch kunt denken. Je legt daardoor snel verbanden en bent in staat om verder vooruit te denken dan de meeste andere mensen.

Er kleeft echter ook een groot nadeel aan intelligent zijn. Wanneer je erg snel kunt denken, heb je namelijk een soort "overcapaciteit" in je hersenen. Als mensen met elkaar praten, gebeurt dit door het uitwisselen van woorden. En de snelheid waarmee mensen woorden uit kunnen spreken is nu eenmaal beperkt. Dit betekent dat de snelheid waarmee de informatie bij jou binnenkomt ook gemaximaliseerd is.

Wanneer je hersenen echter in staat zijn om veel sneller informatie te verwerken dan de snelheid waarmee de woorden binnenkomen, hebben ze simpelweg tijd over. De kans is dan groot dat je hersenen deze tijd gebruiken voor andere dingen. Ze worden onbewust afgeleid door andere zaken.

Vergelijk het met een CPU van een computer (tja… ik zal mijn elektrotechnische achtergrond niet snel verloochenen…). Wanneer je een programma opstart wordt de CPU slechts voor een deel belast. Voor het resterende deel is de CPU "idle". Hij heeft in feite niets te doen.

Met je hersenen werkt het net zoiets. Als de aanvoer van informatie langzamer gaat dan de verwerkingscapaciteit van je hersenen, is er ook "idle" tijd. Alleen gaan je hersenen deze tijd ongemerkt opvullen met andere bezigheden. Bekijk ter illustratie eens het volgende schema:

Wanneer je naar iemand luistert, wordt je verleid om met andere zaken bezig te zijn. Zonder dat je het in de gaten hebt, gaan je hersens in de tussentijd allerlei verbanden leggen tussen de dingen die je hoort. Voordat je het weet ga je aannames doen of voorbarige conclusies trekken. Of je bent aan totaal andere zaken aan het denken waardoor je niet meer écht goed hoort wat de ander zegt…

Als je vervolgens zelf begint te spreken, dan gebeurt er iets soortgelijks. Je denkt dan sneller dan dat je in staat bent om te praten (woorden uitspreken gaat nu eenmaal niet sneller…). De kans bestaat dat je daardoor sprongen maakt in je verhaal. Je maakt onbedoeld zinnen niet af of je slaat essentiële informatie over (omdat je er vanuit gaat dat de ander dit toch wel snapt).

Sommige mensen vertrouwen zelfs zo op hun denkvermogen, dat ze tijdens het vertellen tegelijkertijd nog nadenken over waar ze met hun verhaal naar toe gaan. Vaak wordt het dan een warrig en wollig verhaal waar de ander geen touw meer aan vast kan knopen…

Kortom, het belangrijkste nadeel voor intelligente mensen is dat je hersenen te veel tijd over hebben! Bij het luisteren ben je met andere/verkeerde dingen bezig en mis je mogelijk essentiële informatie. En bij het spreken stap je over belangrijke onderdelen heen waardoor je boodschap niet goed genoeg overkomt. Best lastig…

Gelukkig is er hiervoor een handige oplossing! Je kunt namelijk de overcapaciteit van je hersenen "vullen" met andere taken. Maar dan taken die juist bijdragen aan het communicatieproces (vergelijk het met het opstarten van een tweede programma in de CPU).

Zo kun je bijvoorbeeld:

Tegelijk letten op non-verbale signalen (wat zie je bij de ander? wat doe je zelf?)
Regelmatig samenvatten (wat de ander zegt, maar ook wat je zelf eigenlijk zegt)
Tijdens het luisteren op zoek gaan naar wat je níet hoort (wat mis je in het verhaal?)
Ondertussen kijken hoe andere toehoorders reageren (als je met een groep bent)
Op zoek gaan naar de boodschap die de spreker eigenlijk probeert over te brengen (wat is de essentie van zijn verhaal?)

Als je dit doet zet je jouw denkvermogen pas echt 100% effectief in! Gesprekken worden gegarandeerd leuker en de conclusies die je uiteindelijk trekt worden veel juister!

Hartelijke groet,