Dag ,

Welkom bij de eerste stop van je reis langs de 12 zintuigen. 

Luister hier eerst naar de aanleiding voor mijn ontdekkingstocht van de 12 zintuigen.

In deze mail tref je de tekst van november. 

Op deze pagina op mijn site kun je een overzicht vinden van de het materiaal van de reis. Ook kan je hier de boeken vinden waar ik informatie uit gehaald hebt.

Ik wens je een goede reis door je eigen landschap!

Warme groet, 

Ariaan

Sterrenbeeld Schorpioen van November. Wat groeit er bij jou in het donker van deze tijd?

November, de start van de nacht van het jaar. De aarde is schijnbaar slapend. De kracht van de winter zit vol paradoxen. Er is snelle groei, maar die is grotendeels onzichtbaar. De kracht van het nieuwe leven begint te kloppen in een rottend zaadje. Uiterlijk is er rust, innerlijk is er groei. De zaadjes die in de herfst zijn gevallen op de grond, worden nu met rust gelaten en ze bouwen kracht op in de grond om straks te groeien. 

Bij ons als mensen zijn er ook zaden die hun krachten opbouwen. We weten niet welke zaden straks zullen groeien. Sommige komen uit en andere niet. In de winter moeten we erop vertrouwen dat er straks weer iets gaat groeien, ook bij onszelf. Vertrouwen dat inspiratie weer gaat komen, als iets uit niets. Voigt en Smeele verwoorden het treffend: “Dit vraagt van ons om te accepteren dat het leven een volkomen autonoom proces is dat door ons heen komt en wij alleen maar op de voet kunnen volgen” (Voigt & Smeele , 2011, blz. 98.).

Het wordt de donkere tijd, de natuur wordt kaal. De laatste bladeren worden door de novemberstormen van de bomen geblazen. Ook jij kunt nu afscheid nemen van dat wat in je leven geen bezieling meer bevat. Zowel in relaties, in werk als in je ideeënwereld kun je niet levensvatbare zaken nu laten gaan. Overbodigheden opruimen (Voigt & Smeele, 2011, blz. 101). Door dit opruimen ontstaat er ruimte waarin andere zaken kunnen rusten, waaruit straks nieuwe dingen kunnen gaan groeien. 

En nu jij:

Dit is een gunstige tijd om schoon schip te maken. Toon je leiderschap om dit met rust en waardigheid te doen. Besluit wat voor jou van belang is en blijf daarbij. Waar kan je kwaliteit brengen en waar kan het echt beter? Waarover moet je strijd voeren om vrede te krijgen? Kun je mensen en situaties die niet bij je passen ook werkelijk loslaten (Voigt & Smeele, 2011, blz. 105)?

Het november zintuig is de levenszin. Citaat Rudold Steiner: “De levensin is het zintuig waardoor wij ons leven in ons voelen, maar eigenlijk alleen wanneer dat verstoord wordt, wanneer het ziek wordt, wanneer we van iets last hebben of ergens pijn voelen. Dan meldt de levenszin zich en laat het ons weten: daar of daar heb je pijn. Zolang het leven gezond is, is de levenszin in de ondergrond verzonken, net zoals het licht er niet is wanneer de zon in Schorpioen of in een ander nachtsterrenbeeld staat” (Steiner in Soesman, 2018, blz. 26). 

Levenszin waarnemingen zijn vaak onbewust, verscholen. Wat je merkt is een gevoel dat het gevolg is van die onbewuste waarneming. De zenuwen geven de signalen door van organen als lever, milt, ingewanden. Opgroeien in een veilige en beschutte omgeving is van belang om de levenszin tot zijn recht te laten komen. Zorgen, shocks of chronische pijn stompen dit zintuig af. Hierdoor weet je niet meer hoe het met je is en zorg je slechter voor jezelf (Schoorel in Steiner 2012, blz. 230)

Via het ervaren van pijn leer je wat niet verstandig is (stoten, van de trap vallen, branden aan de kachel). Als je pijn ervaart weet je dat je onverstandig bent geweest en leer je er hopelijk van hoe je het beter kan doen. Het voorkomen van alle pijn (door pijnstilling of door te veel bescherming) lijkt dan ook geen vruchtbare weg. Je moet de pijnervaring hebben om in beweging te komen. Ook het leren zelf doet pijn. Je moet je inspannen, je energie verbranden, je grenzen verleggen. Zonder deze inspanning gebeurt er niets en leer je niets. Wanneer je merkt dat je te veel gegeten hebben, leer je misschien je de volgende keer in te houden, bijvoorbeeld. Zo leer je ook met teleurstelling om te gaan, zonder helemaal uit het veld geslagen te worden. 

Door alle vormen van verdoving die we kunnen gebruiken (medicijnen, drugs, beeldschermen, drank, bescherming) zijn we minder goed geworden in het luisteren naar ons lichaam. En het lijkt erop dat we niet alleen minder goed luisteren naar onze microkosmos/ons lichaam, maar ook minder oog hebben voor de macrokosmos, de natuur om ons heen. Zouden we ook de pijn van de natuur weer wat meer kunnen gaan voelen? Of moet de natuur eerst nog verder verwoest worden, voordat we ons het lot van de macrokosmos weer meer gaan aantrekken? (Van Der Stok, 2010)

Zo lijkt pijn of leed een belangrijke rol te hebben in de vorming van ons geweten, in onze mogelijkheden om signalen op te vangen en er van te leren. Adalbert Stifter verwoordt het als volgt “het leed is een heilige engel, en door het leed zijn mensen groter geworden dan door alle vreugden in de wereld” (Stifter in Soesman, 2018 blz. 36). 

De levenszin kan een gevoel van vanzelfsprekend welbehagen geven. De tegenpool zijn schaamte en twijfel. Die gevoelens worden ook door de levenszin waargenomen (Schoorel, 1998, blz. 137). 

En nu jij:

Ga eens na hoe jij weet hoe het met je gaat? Welke gevoelens komen op als signaal van hoe je lichaam het maakt? Probeer de signalen bewuster te maken en snel te luisteren. Zo kan je er voor zorgen niet over je grenzen te gaan en echt rekening te houden met je lichaam. Probeer eens te praten met je levenszin, als een soort vriend die je beter leert kennen en waar je graag naar luistert.

Schorpioen (Water-element)

Wij zijn gewend het sterrenbeeld Schorpioen te verbinden aan deze periode van het jaar. Van oudsher werd ook de adelaar voor deze zelfde periode gebruikt als sterrenbeeld. Soesman neemt ons mee in de polariteit tussen de adelaar en de schorpioen. De adelaar is groot en voornaam, zwevend met enorme vleugels. “De schorpioen daarentegen is een angstig, lichtschuw, op de grond levend achtpotig dier, dat met zijn scharen zijn slachtoffer van de grond optilt en het uiterst geniepig een dodelijke gifstreek toebrengt met de omkrullende staart. Er zijn schorpioenen van 3 tot 17 cm. Het is het kleinste wezen van alle sterrenbeelden” (Soesman, 2018, blz. 42 en 43). Wat is pijn eigenlijk astrologisch? Soesman suggereert dat pijn de val is van adelaar tot schorpioen. Je valt alleen als je eerst hoog bent geweest. Pijn duidt bij de mens op de val van boven naar beneden, zoals de schorpioen als het ware de symbolische verschrompeling van de adelaar is.

Julius typeert de adelaar en de schorpioen allebei. Allebei zijn ze qua natuur gericht op doden. Ze overzien de situatie en gaan voor eigen gewin. Ze verbinden zich niet met de aarde, maar profiteren van andere wezens. Ze hebben de neiging de handen zo min mogelijk vuil te maken, maar dankzij hun scherpe geest snel resultaat te behalen. Ook zetten ze liever andere aan het werk, dan zelf tot actie over te gaan (Julius, blz. 83)

Qua lichaamsbouw kunnen de adelaar/schorpioen types, door hun afkeer van het aardse, wat klein of iel zijn. Ze zijn in hun natuur eerder denkers dan doeners. Ze bedenken een strategie, vanuit hun overzicht en winnen de wedstrijd daardoor toch, ondanks hun geringe fysieke krachten. Ze houden ervan de leiding te nemen en doen dat ook goed, dankzij hun blik van grote afstand op een situatie (adelaar). Ze verheffen zich boven het gepeupel en zette de grote lijnen uit.  Ze zijn liever in het licht, op grote hoogte, dan in de modder (Julius, blz. 138).

De schorpioen heeft zijn gebied bij de zenuwen. De schorpioen-natuur is in staat bewustzijn te verhogen. Zij kunnen problemen openleggen en overzien (Van Doorn, blz. 106).

En nu jij:

Wat herken jij bij jezelf van de schorpioen-natuur? Heb je soms ook de neiging om strategieen uit te denken en anderen het werk te laten doen? Kan je snel een situatie in grote lijnen doorzien en tot een oplossing komen? Ken je het gevoel van schaamte en twijfel of je het goede wel gedaan hebt? Leg je problemen open en bloot op tafel?