Dag ,

Welkom bij de vierde etappe van je reis langs de 12 zintuigen: Februari. Het latijnse woord februa betekent reiniging. Niet voor niets is dit de periode van vasten en de grote schoonmaak in huis. 

Luister hier over de aarde en de grote schoonmaak.

Op deze pagina op mijn site kun je telkens het aangevulde  overzicht vinden van al het materiaal van de reis. Ook kan je hier de boeken vinden waar ik informatie uit gehaald hebt.

Nu Corona nog steeds een groot deel van ons leven beinvloedt is het misschien een goed moment om de Waterman-opdracht van begrenzen en bij jezelf blijven serieus te nemen.

Het ga je goed!

Ariaan

Jaargetijde:

Volgens de indeling die Voigt & Smeele hanteren, begint de lente op 4 februari. In deze periode, na de verstilling in de winter, gaat de expansie weer op gang komen. Ook wel de dageraad van het jaar genoemd (Voigt & Smeele, blz. 27). Het voelt als nieuw, fris en vol beloften. De wortels zijn nog wel teer. Er komt steeds meer energie vrij die naar buiten wil komen. Het ontvouwen naar buiten van wat er binnen heeft gegroeid. Ga daarbij niet te snel, wees voorzichtig, zodat het kind niet met het badwater weggegooid wordt. 

Tegen het einde van de lente, zijn de vormen sterker en kun je er meer mee naar buiten treden. Hou ook daarbij wel je eigen grenzen in de gaten. Geniet vooral van de terugkeer van de kleuren en schoonheid, in de natuur en ook bij jezelf (Voigt & Smeele, blz. 27).

 
Februari: Van binnenuit komt het licht terug

In de afgelopen stille periode kwamen er ongezien en onbewust zaden tot rijping. Van binnenuit komt het licht terug. Blijf stil en let op wat er bij jou van binnenuit geboren wil worden. Zorg voor het onderhouden van de zaadjes die aan het groeien zijn, zodat de wortels stevig kunnen worden. Ga nog niet met je nieuwe ideeen naar buiten; geef jezelf nog wat tijd om het te laten rijpen. Het kan wel helpen om met mensen te praten over je plannen, maar geef het niet te snel weg. Eerste verkennigen zijn prima om te doen in deze tijd van het jaar.

Waar je goed aan doet is om structuren te maken, die de groei kunnen ondersteunen. Denk aan ruimte maken in je agenda voor uitwerking of aan zorgen voor voldoende rust en inspiratie (Voigt & Smeele, blz. 29).

Het gaat in deze periode om het rustig maar gestaag stap voor stap doorgroeien. Je blijft, ondanks de oriënterende contacten met de buitenwereld, geheel op jezelf gericht. Wanneer je dat verliest en jezelf te veel weggeeft, verstoor je het groeiproces. Niet de huid verkopen, voordat de beer geschoten is (Voigt & Smeele, blz. 31).

Goed om aan zelfonderzoek te doen en op zoek te zijn naar je bron. Je bron is het meest onveranderlijke aan jezelf. Dit is niet direct zichtbaar. Je kunt het ontdekken door te kijken naar de uitwerking die jij hebt op andere mensen. Daarin kan je je eigen wortels herkennen. Kijk daarom goed naar wat jij voor anderen betekent. Om dit te zien ga je diep in jezelf afdalen. In Voigt en Smeele staat: Wanneer het touw te kort is, kan het water in de bron niet bereikt worden. Oppervlakkige zelfreflectie brengt je niet zoveel (Voigt & Smeele, blz. 31). Wat helpt is vooral zelfonderzoek in je eigen huis/omgeving: ontdek welke impact je daar hebt op de mensen om je heen, om zo het onveranderlijke in jezelf te onthullen. 

Het kan in deze maand lijken alsof de tijd vliegt. Zorg voor bewust stilstaan bij deze tijd, in dit seizoen, in deze maand (Voigt & Smeele, blz. 33). Ga heel rusig en zorgvuldig om met de ideeën die bij je opkomen. Laat ze niet ondergesneeuwd raken door de dagelijkse gang van zaken. 

En nu jij:

- Kijk eens of je al een idee hebt wat er aan het groeien is en vorm je voorzichtig een idee van wat je de komende maanden te doen staat. Benoem een of twee kiemen.

- Wat ervaar je als je onveranderlijke bron? Onderzoek dit door na te gaan welke werking je hebt op de mensen in je huis / directe omgeving. Hoe kan je deze bronnen later in het jaar inzetten in de buitenwereld?

- Wat heb je te doen voor het zuiver houden of verdiepen van je eigen onuitputtelijke bron/ het onveranderlijke in jezelf? (Voigt & Smeele, blz. 35)

ASvS februari 2020: Nieuwe zintuig dat we als mens ontwikkelen om goed en kwaad te kunnen beoordelen

Onze neus bevat zenuwcellen, die rechtstreeks aan onze hersenen zijn verbonden. Wij zijn als mensen de enige wezens met een neus. Dieren hebben een snuit waarin verschillende organen gecombineerd worden. De neus drukt veel eigenheid uit: je herkent iemand snel aan zijn of haar neus. Vandaar ook dat verkleedkleren waarbij je neus bedekt wordt (clownsneus, carnaval) zo doeltreffend zijn om je te vermommen.

Om te ruiken moet je inademen. Je haalt de geur naar binnen. Je moet er zelf iets aan doen. Wanneer een geur eenmaal met de adem naar binnen is gekomen, dan voelen we ons soms erdoor overrompeld, omdat het je helemaal in beslag kan nemen. Omdat we steeds moeten ademen, komt de geur binnen, ook al proberen we het te voorkomen. Als je je een tijdje in een ruimte bevindt waar een bepaalde geur hangt, dan ruik je dat na een tijdje niet meer. 

Dieren ruiken veel beter dan mensen. Een hond ruikt mogelijk wel 50 keer beter dan mensen. Voor de mens is de reuk het laatste stukje instinct dat we hebben (Soesman, blz 94). Ons reukorgaan is zo klein, maar 5 vierkante cm (bij een herderhond 150 vierkante centimeter) en dat compenseren we door onze grote hersenen. Met onze hersenen leren we wat lekker ruikt en wat vies is. Dit moeten wij helemaal leren, terwijl dieren dit instinctief weten. Om vrij denkende wezens te worden moesten wij ons instinct wel kwijtraken. Door te leren wat goed en wat slecht voor ons is, leren we ook een oordeel te vellen. Dit vellen van een oordeel moeten we als mens sowieso leren, zodat we ook een moreel oordeeel kunnen geven over andere mensen of zaken. Zo leer je dus te beoordelen wat goed en kwaad is. 

Soesman is van mening dat de ontwikkeling van de mens door zal gaan en dat we uiteindelijk via metamorfose een nieuw orgaan zullen gaan ontwikkelen in de vorm van een tweebladige lotusbloem. Dit zou dan een soort zelf verworven instinct zijn, waarmee we goed en kwaad kunnen onderscheiden, een innerlijk kompas, op de plaats van het derde oog of voorhoofd chakra, dus de plaats waar de reuk en grote hersenen nu zitten. Wanneer dat orgaan ontwikkeld is hebben we de omweg via het reukorgaan en de grote hersenen niet meer nodig (Soesman, blz. 96).

De reuk is verwant aan ‘voelen’. Een geur brengt vaak onmiddelijk een stemming met zich mee. Sommige geuren roepen zelfs een sterke emotie op, vooral als er herinneringen aan verbonden zijn. Heimwee, honger, afkeer, opgeruimdheid. De verwevenheid kan zo ver gaan dat de geur niet eens bewust wordt waargenomen, maar de emoties zich wel al aandient. Een geur komt van dingen af, luchtgedragen boodschappers van dingen (Schoorel in Steiner, blz. 217).

Er bestaan oneindig veel geuren en die zijn heel specifiek verbonden aan een object. Bijvoorbeeld een muntblad en een rozemarijntakje zijn heel duidelijk verschillend van geur. Via een geur kun je ook bij herinneringen komen. Als we goed willen ruiken, ademen we diep in. Dat hoeft eigenlijk niet, omdat de reuk zenuwen achterin de neus zitten en makkelijk bereikt kunnen worden zonder diep in te ademen (Schoorel in Steiner, blz. 233). Wel heeft ook dit zintuig een veel omvangrijker gebied dan alleen de neus. De geur werkt, zoals hiervoor al beschreven, bijvoorbeeld door op hoe we ons voelen. 

 
En nu jij:

- Herken je in jezelf de kwaliteit om te ruiken of het goed gaat met iemand (vergelijk: “hier zit een luchtje aan”)?

- Ga eens bewust na wanneer je ruikt en wat het met je doet. Welke geuren zijn emotioneel belangrijk voor je? Vanuit herinneringen of juist vanuit een verlangen naar toekomstige ervaringen?

ASvS februari 2020: Waterman, die openstaat om iets uit de hogere wereld op te vangen en daarom in staat is om anderen te helpen.

De waterman is verbeeld door een mens in de dierenriem. Zoals hierboven beschreven is de mens ook het enige zoogdier met een neus. De hele evolutie van de mensheid is afgedrukt in dit orgaan. Onze evolutie van instinct gedreven wezens naar zelfstandig oordelende individuele wezens, die als laatste rest-instinct het reukvermogen hebben meegekregen, om daarna in de volgende fase goed en kwaad te kunnen beoordelen met ons nieuw te vormen orgaan, de tweebladige lotusbloem. Dan zal de mens in staat zijn de aarde te bevloeien, te redden met levenswater. De Waterman is het beeld van deze zich ontwikkelende mens (Soesman, blz. 98 en 99).

De waterman draagt een vat bij zich. Hierin draagt de waterman water. Water dat vruchtbaarheid kan brengen op aarde. Julius (blz. 145) beschrijft het watervat als symbool van de mensheid die openstaat om iets uit de hogere wereld op te vangen. In tegenstelling tot dieren kunnen we onszelf inhouden en onze impulsen aansturen. We zijn geestelijke, vrij denkende wezens. We hebben ons denkvermogen verkregen en zo gaan onze instincten verloren. De waterman is, als het beeld van de mens in de dierenriem, daarmee ook een voorbeeld van dat we kunnen resigneren (terughouden), kunnen berusten in ons lot, nee kunnen zeggen. En we kunnen andere helpen en genezen.

Het watervat is een symbool van dat je andere mensen kan bijstaan en niet altijd je eigen behoeften vóór hoeft laten gaan. Voor empathie heb je je reuk nodig om te ruiken wat iemand nodig heeft. Dit is de kwaliteit van de waterman-natuur die zich in wil zetten om andere mensen te helpen. De opdracht van de waterman is vaak juist de andere kant op: bij zichzelf blijven en begrenzen, omdat zij of hij zich anders verliest in de ander.

 
En nu jij?

- Wat heb je in je van het archetype (= het oertype) van de helper? 

- Wat herken je in jezelf van de wegwijzer die andere mensen kan wijzen op de poort naar de hemel, alternatieven kan aandragen en mensen op een ander spoor kan zetten?

- Hoe begrens jij jezelf en hoe kan je bewust bij jezelf blijven?